AJAX : پیشنهادی که نمی توانید رد کنید!

حتما با پیشنهادهای گوگل برخورد داشته اید. همانی که هنگام تایپ هر حرف به سرعت لیستی از جستجوهای نزدیک را برای شما لیست می کند. علاوه بر این که کاربر را بسیار خشنود می کند( و گاهی هم باعث سرگرمی او می شود) از دید برنامه نویسان هم بسیار جالب و شگفت انگیز است.

اصولا در صفحات وب مشکل این است که برای بروز کردن اطلاعات می بایست همه ی محتویات صفحه را باز سازی کرد. در حقیقت آنچه به صفحه ی مرورگر شما میرسد حکم یک جسد را دارد که با دنیای درون سرور خواحافظی کرده و در برزخ شما گیر کرده است. جز بعضی ها که با JavaScript سعی می کنند جسد را مومیاییی کنند و جنگولک بازی سرش در آورند چیز دیگری از دستش بر نمی آید.

برای اینکه اطلاعات جدید صفحه را ببینید باید آن را بروز کنید. قابلیتی که در همه ی مرورگر ها با دکمه ی Refresh ممکن می شود. مثلا وقتی قدیمها می خواستید نتایج فوتبال را به صورت زنده در وب دنبال کنید باید هر چند دقیقه یکبار اینکار را می کردید تا آخرین نتایج نمایش داده شوند.

 حالا اینکه چطور یک صفحه ی وب (گوگل) به این سرعت نوشته های کاربران را در بانک اطلاعاتی خودش جستجو و به صورت لیست نمایش میدهد یک کار بسیار ظریف و هوشمندانه است.

تکنولوژی که چنین کاری را ممکن ساخته با نام AJAX شناخته می شود. که مخفف عبارت Asynchronous JavaScript and XML  می باشد. با استفاده از AJAX یک صفحه ی وب می تواند در پس زمینه درخواستهایی را به سرور ارسال کند و مقادیر بازگشتی از سرور را را نمایش دهد.

امروز دنیای وب با کمک AJAX جای بهتری برای گردش کردن شده است. شما می توانید انواع صفحات وب را ببینید که قسمتهای مختلف آن به صورت خوکار بروز میشوند. صفحه ی وب امروز حتی می تواند بعد از هر گل برای تیمتان هورا هم بکشد !

وبگردها قدم نمی زنند ، می پرند !

دیروز به آدرس یک شرکت گارانتی نیاز پیدا کردم. گوگل هم سایتش را برایم پیدا کرد. خیلی سریع به قسمت "تماس با ما" رفتم و خطوط زیر "آدرس ما" را یاد داشت کردم و صفحه را بستم. کل پروسه جستجو 10 ثانیه هم طول نکشید. با بررسی آماری ده سایت آخری که به آنها سر زده بودم متوجه شدم من در اینترنت قدم نمی زنم. مثل دونده ی 400 متر با مانع مدام سعی می کنم از خواندن محتویات پوچ بپرهیزم و برم سر اصل مطلب !

آمارها نشان میدهد کاربران اینترنت در 90 درصد موارد به دنبال نیاز های خود در اینترنت محتوای کامل صفحات را نمی خوانند. خیلی سریع اسکن می کنند و به بخش اصلی مورد نظر خود می روند(اگر آن را بیابند).

ادامه نوشته